tūtis, f. eig. de mannelijkheid, d. i. alles, wat de man in lichamelijk en geestelijk opzicht siert, en wel:
1. in ‘t alg., deugdelijkheid, degelijkheid, geschiktheid, voortreffelijkheid, goede eigenschappen, enz., animi, corporis, Cic., vis illa divina virtusque, Cic.; overdr., van dieren en zaken = degelijkheid, goede eigenschap, waarde, kracht, equi, Cic., navium, Liv., ferri, Iust., oratoriae virtutes, Cic.
2. in ’t bijz., deugdzaamheid, deugd, tanta virtute, zo deugdzaam, Cic., honesta in virtute ponuntur, Cic.; moed (in de strijd), dapperheid, ook m. nadere bepalingen, rei militaris, Cic., pellandi, Cic., militaris, Cic., plur., virtutes, dappere daden, heldendaden, Nep., Tac.; (in moeilijke levensomstandigheden enz.) moed, onversaagdheid, standvastigheid, nisi virtute et animo restitissem, met moed en kracht, Cic. — zie verder Virtus.
