Vĕto

betekenis & definitie

(vŏto, Pl.), vĕtŭi, vĕtĭtum (1), niet toelaten, - willen, verbieden, m. acc. c. inf., b.v. lex peregrinum vetat in murum ascendere, Cic., in het pass., m. nom. c. inf., quidnam id esset, quod respicere vetitus esset, Liv.; c. inf., b.v. lex recte jacere iubet, vetat delinquere, Cic., pass. impers., sanguinem arae affundere vetitum est, Tac.; m. ut of ne etc., Hor., of (bij voorafgaande negatie) m. quominus etc., Sen.; c. acc. rei, b.v. leges iubere aut vetare (van het volk), Cic., passief, cur Dialibus id vetitum? Tac.; c. acc. pers., alqm, Cic., passief, acta agimus; quod vetamur vetere proverbio, Cic.; absol., res ipsa vetat, Ov., inz. van de tribunen, ne vetare aut intercedere fas cuique trinunorum esset, Suet., en zo alleen „veto”, Liv.