I. utris, m. zak; vand. (poët.) tumidis infla sermonibus utrem, d. i. een ijdel mens, Hor.
II. ŭtra, ŭtrum, gen. ŭtrīus, dat. ŭtrī,
1. wie van beiden, wie, welke (van twee, plur. van twee meervouden), uter nostrum popularis est? tune an ego? Cic., uter utri insidias fecerit, Cic., utros habueris libros an utrosque, nescio, Cic.
2. indefin., wie ook van beide(n), een van beide(n), si uter volet, Cic. — Utro en utrum als advv., z. a.
