1. ūs, m. eig., tumult, rumoer, lawaai, geraas, gewoel, pugnae, Liv., tumultum movere, Hor., of edere, Liv., of facere, Sall., of conflare, Cic. | in ’t bijz., wapengekletter = ophanden zijnde -, plotselinge oorlog, Italicus, Cic., tumultum decernere, bekend maken, dat er plotseling oorlog uitgebroken is, en dus ieder naar de wapens moet grijpen, een oproeping in massa doen, Cic.; (in de lucht) geraas, gekraak, donder, storm, Iuppiter ruens tumultu, Hor., aetherii tumultus, storm, donder, bliksem, Ov.; gerommel (in de ingewanden); onrust, schrik, cui lapis (= marmor) curae est urbisque tumultus, de schrik, dat de huizen zouden kunnen invallen, Tib.
2. ūs, m. overdr., verwarring, opschudding, onrust, mentis, Hor., sceleris tumultu, in het oproer van strafbare begeerten, Hor. — Heteroklit. gen., tumulti, Ter.
