dep. (1);
1. getuigen, aantonen, en in ’t alg. = meedelen, verzekeren, absol., Ov., alqd, Cic., testatus, quae praestitisset, Liv.; part. testatus soms passief, Liv.
2. (bij iemd. of iets) betuigen, (iemd. of iets) tot getuige roepen, omnes deos, Cic., foedera, Liv., deos immortales de suo scelere, Cic., testor omnes deos m. acc. c. inf., Cic,, hoc vos, iudices, testor, Cic.; in ’t bijz., een testament maken.
