ōris, m.
1. eig., schrik, huivering, mortis, Cic., belli, voor de oorlog, Liv., externus of peregrinus, voor buitenlandse vijanden, Liv., vis dicendi terrorque, vreselijke, schokkende kracht der rede, Cic., terrorem alci inicere of inferre, Cic., alqm in terrorem conicere, Liv., alci esse terrori, Sall., terrorem habere ab alqo of ab alqa re, bevreesd zijn voor enz., Liv., terror incidit exercitui, overviel, Caes., in oppido ingens terror erat, ne etc., Sall.
2. meton., wat schrik aanjaagt, schrik, verschrikking, schrikbeeld, huius urbis terrores, van Carthago en Numantia, Cic.; plur. terrores = schrikwekkende, beangstigende berichten, - gebeurtenissen, non mediocres terrores iacit atque denuntiat, Cic.
