ĭi, n.
1. eig., de afgetrokken of afgelegde huid (van een dier), vacht, vel, leonis, Ov., pecudis, ramsvel, Ov.
2. overdr., gewl. plur., spolia, de buitgemaakte wapenrusting, Liv.; vand. meton. = overwinning, spolia ampla referre, Verg. | de (op de vijand behaalde) buit, spolium classium, de scheepssnebben, Cic., hostium, standbeelden enz., Cic.; elke buit, roof, aliorum spoliis nostras facultates augeamus, Cic.
