I. sĕro, (sĕrŭi), sertum (3);
1. eig., aan elkaar rijgen, loricae sertae, maliënkolder, Nep.; vgl. serta en sertum.
2. overdr., aaneenschakelen, aanknopen, verbinden, fati lege immobilis rerum humanarum ordo seritur, Liv., argumento fabulam, om één onderwerp tot een samenhangend geheel groeperen, Liv., causa causam ex qeternitate serens, Cic., orationes populares, Liv., colloquia cum alqo, Liv., multa inter sese vario sermone, bespreken, Verg.
II. sĕro, sĕvi, sătum (3);
1. eig., zaaien, planten, frumenta, Caes., arbores, Cic., conductā tellure, een gehuurd stuk land bebouwen, Verg., part. subst., sata, ōrum, n. graan, gewassen, Verg., Liv.
2. overdr., voortbrengen, verwekken, genus humanum, Cic.; vand part. satus c. abl. = verwekt, geboren, gesproten uit enz., zoon of dochter van enz., stirpe divinā satus, Liv. | zaaien, uitstrooien, in het leven roepen, veroorzaken, mores, Cic., civiles discordias, Liv., rumores, Verg., mentionem, hier en daar vermelden, Liv., diuturnam rem publicam, Cic.
3. bezaaien, beplanten, agrum, Ov., quot iugera sunt sata, Cic.
III. sērō, adv., zie serus, 1 en 2.
