is, f.
1. bijl (als wapen = strijdbijl); vand. saevus securi Torquatus (daar hij zijn zoon liet doden), Verg., securi ferire of percutere (executeren), Cic.; spreekw., securi Tenediā, met de uiterste strengheid (daar koning Tenes op Tenedos bij een aanklacht een beul achter de aanklager liet staan, om deze, als hij zijn aanklacht niet bewijzen kon, dadelijk te onthoofden), Cic.; fig., graviorem infligere securim rei publicae, Cic., quam te securim putas iniecisse petitioni tuae, welke slag meent gij toegebracht te hebben aan enz., Cic.
2. meton., (vgl. fascis), = zinnebeeld der hoogste macht, en zo = de hoogste macht, de Romeinse opperheerschappij, gewl. plur., Gallia securibus subiecta, Caes., virtus nec sumit aut ponit secures ( = magistratus, honores), Hor., Medus timet secures (= imperium Rom.), Hor., saevas secures accipiet, Verg.; sing., Romana securis, Ov.
