rŭris, n.
1. eig., het land (in tegenstelling met de stad), veld, bezitting, landgoed, rus amoenum, Cic., rura peragrantes, Cic., rura colentes, landbouwers, Hirt., rura exercere bubus, Hor.; acc. rus = naar het land (landgoed), rus ire, Ter., in sua rura venire, Cic.; rure en ruri = van het land (landgoed), redire rure, Ter., Cic., ook = op het land (landgoed), vivere ruri, Cic., en rure, Hor., rure mori, Liv., met adiectiva verbonden altijd rure, b.v. rure paterno, Hor., suburbano rure, Tac.
2. meton., het land = de boersheid, manent vestigia ruris, Hor.
