Rĕquĭēs

betekenis & definitie

quĭētis, f.

1. rust, ontspanning, herstel, absol., Cic., animi et corporis, Cic., curarum (van zorgen), Cic.
2. meton., een rustplaatsje.

Gen., requie, Sall.; acc., requietem en requiem, Cic.; abl., requiete, Cic., poët., requie, Ov.