pŏsŭi, pŏsĭtum (3);
1. eig., zetten voor, vooropzetten, pauca (scribendo), Cic., ultima primis, Hor. | in ’t bijz., (als opzichter, bestuurder enz.) over iets stellen, voor of bij iets aanstellen, alqm oraculo, Cic., alqm provinciae, bello, Cic., alqm media acie, daar bevelhebber maken, Caes., en zo in laevo cornu, Liv., illo loco (op die plaats) praepositus, het bevel voerend, Liv. ; part. subst., praepositi of — militaire aanvoerders, officieren, Tac., of = stadhouders (in de provinciën), Suet.
2. overdr., praeponi = (in tijd) voorafgaan, praepositae causae, de voorafgaande, Cic. | de voorkeur geven boven, alqm alci, Ter., amicitiam patriae, Cic. ; part. subst., praepositum, i, n. iets verkieslijks (dat echter niet absoluut goed genoemd kan worden, als rijkdom en dgl.), gewl. plur., Cic.
