pŏtĕ,
1. Adi.: Pos. = vermogend, machtig, gewl. in de verbinding potis, pote est, hij, zij, het is in staat, vermag, kan, potis es reperire, Lucr., non potis est vis ulla tenere, Verg., si potis est, wanneer het mogelijk is, Ter., zonder esse, b.v. nec potis aequare = potest, Verg., in een vraag, potin = potisne, b.v. potin es dicere, Ter., ook = potisne est, b.v. potin ut desinas? kunt gij ophouden? = houd toch opl Ter., neutr., pote est, Lucr., Cat., alleen pote = potest, c. inf., Prop., en = potest esse, b.v. hoc quidquam pote impurius? Cic. | Comp. pŏtĭŏr, neutr. pŏtĭŭs, gen. pŏtĭōris, voortreffelijker, beter, gewichtiger, waardiger, potior patre, Cic., potiorem vita rem habere, Caes., quibus tantum crederem, potiores habui, Liv. | Sup. pŏtissĭmus, a, um, de voortreffelijkste, voornaamste, causa, Tac., potissimi libertorum, Tac., potissimus tentare, hij beproefde het eerst, Sall., quid potissimum sit, Cic.
2. Adv. slechts in comp. en sup. : Comp. pŏtĭūs, veeleer, eerder, liever, meer, magnus (homo) vel potius summus, Cic., gewl. m. volgend quam, Caes., en potius quam m. ut en coni., of m. coni. alleen, Liv., Cic. | Sup. pŏtissĭmum, hoofdzakelijk, voornamelijk.
