(postĕr), a, um, comp. postĕrĭŏr, sup. postrēmus en postŭmus;
I. Pos. = volgend, postero die, Cic., postero die, quam illa erant acta, daags nadat enz., Cic., postero tempore, Nep., odes postera, van de volgende dag, Iust, p. laus, bij de nakomelingen, Hor., in posterum = voor de volgende dag, Cic., en = voor het vervolg, Cic., Liv.; subst., posteri, ōrum, m. de nakomelingen, Cic.
II. Comp. postĕrĭŏr, neutr. postĕrĭŭs, gen. ĭōris, de laatste, achterste (van twee), mensura de maat der achterpoten, Ov., cogitationes, Cic., oratores, laatst genoemde, Cic., paulo aetate posterior, Cic., tempora p., Cic.; neutr. adv. posterius = later, daarna, Ter., Cic. | overdr., lager in rang, slechter, minder, nihil posterius, Cic., non posteriores feram (sc. partes), ik wil niet de slechtste rol spelen, - niet de minste zijn, Ter.
III. Sup.
a. postrēmus, de laatste, achterste, pagina (litterarum), de., liber, einde van het boek, Iust, odes, achterhoede, Sall., nectibi cura canum postrema, niet de laatste = een bijzondere, Verg., zo ook hoc non in postremis, in het bijzonder, Cic.; adverbiaal postremo, Cic., en ad postremum, Liv. = ten laatste, eindelijk, postremum = voor de laatste maal, Cic | overdr., (in rang) de slechtste, uiterste, homines, Cic., servitus omnium malorum postremum est, Cic.
b. postŭmus, de laatste, vooral van een jongste kind of van een kind, dat nadat de vader zijn testament gemaakt heeft of na zijn dood geboren is, ook subst., postumus, i, m. Cic.
