ōnis, f.
1. het vertonen (vooral als militaire demonstratie), ostentationis causā, om zich te laten zien, Caes.
2. overdr., het te koop lopen met iets, pralerij, grootspraak, vertoon, absol. (ook plur.), Cic., of c. gen., b.v. ingenii, met enz., Cic.; veinzerij, bedrog, huichelarij, schijn; het tonen, aan de dag leggen, saevitiae, Liv.
