(Lācōn), ōnis, n. Laconiër, Lacedaemoniër, vooral van Lysander en Agesilaüs; poët., fulvus L., van de om hun sterkte en waakzaamheid beroemde Laconische honden, Hor.; plur., Lăcōnes, um, acc. as, m. de Laconiërs, Lacedaemoniërs.
Daarv. Lăcōnĭcus, Laconisch, Lacedaemonisch; subst., Lācōnĭca, ae, of -ē, ēs, f. het landschap Laconië in de Peloponnesus; Lăcōnĭcum, i, n. (sc. balneum) = zweetbad, ook (sc. vestimentum) = Laconisch gewaad. | Lăcōnis, nĭdis, f. Laconisch, Lacedaemonisch.
