Fŭro

betekenis & definitie

ĕre

1. eig., razen, woeden (van waanzinnigen).
2. overdr., razen, woeden; in ’t bijz., (van geestverrukking) razen; (van liefde) alqd, smoorlijk verliefd zijn op enz., Hor.; uitgelaten zijn, dwepen, dulce mihi est furere, Hor.