e, consulair, van een consul,
1. adi. imperium, consulaire macht, Cic., Sall., consulaat, Tac., aetas, de voor het consulaat wettelijk vereiste leeftijd, Cic., comitia, voor de keuze van consuls, Cic., exercitus, door een consul gecommandeerd, Liv.
2. subst., consŭlāris, is, m. oud-consul. | in de keizertijd titel van hogere staatsambtenaren, die, zonder consul geweest te zijn, de consulaire insigniën mochten dragen, in ’t bijz. de provinciale stadhouders.
