ōrum, m. de bewoners van Afrika, de Afrikanen, gewl. = de bewoners van het Carthaagse gebied; in ’t bijz., de priesters van Iuppiter Ammon in de woestijn van Libyë. | sing. Afĕr, fra, frum, Afrikaans; subst., de Afrikaan.
Daarv. Afrĭca, ae, f. Afrika, als werelddeel (m. en z. Aegypte), of = het gebied van Carthago. | Afrĭcānus, tot Afrika (in engere en ruimere zin) behorende, Afrikaans, in -, uit Afrika, subst., Africanae, arum, f. (sc. bestiae), Afrikaanse wilde dieren, als panters, beren, luipaarden en tijgers voor dierengevechten, Liv.; als bijnaam Afrĭcānus, bijnaam der beide beroemdste Scipio’s. | Afrĭcus, Afrikaans; in ’t bijz., ventus Africus, Liv., en gewl. absol. Africus, i, m., Verg., Hor., de (wind) Africus = W.Z.W. wind, ook adi., b.v. Africae procellae, Hor., Africus pater, de windgod, A., Prop.
