Fr. moderne, Lat. modernus,
1. bn., bw.; tot de nieuwere tijd behorend, daaraan eigen; hedendaags; nieuwerwets, nieuw-modisch; godsd. de critische (ongelovige) vrijheid in geloofszaken voorstaande; bij uitbr. uiterst vrijzinnig in zaken v. godsdienst: de moderne kunst; moderne talen als Frans, Duits, Engels; de moderne richting op Prot. godsdienstig gebied, of de moderne leer, onrechtzinnige, niet-orthodoxe;
2. moderne, m. en v. -n; onrechtzinnige, niet-orthodoxe (in de Hervormde kerk).
