kefte, h. gekeft (1 scherp en hoog blaffen van vossen en inz. van kleine honden; 2 fig. [machteloos, onschadelijk] tegen iem. met woorden te keer gaan; 3 snappen, kijven):
1 keffen tegen de maan; een kort keffen;
2 hoor hem keffen, die oude beuzelaar; ook: opsnijden b.v. altijd keffen en pochen;
3 zal dat keffen nooit ophouden?
