I. bn. (1 streng; niet meegaand; zich stipt houdend aan wet of voorschrift; 2 blijk gevende van strengheid; 3 van handelingen, toestanden enz.: door vaste, onwrikbare regels bepaald, beheerst; 4 volstrekt, volledig; 5 van luchtgesteldheid: hard, streng):
1. een gestrenge rechter;
2. een gestreng oordeel; op gestrenge toon; 3. gestrenge zedelijkheid, gestrenge stijl;
4. gestrenge afzondering; 5. een gestrenge vorst;
II. bw. (op een strenge wijze; onverbiddelijk): iem. gestreng straffen.
