beheerste, h. beheerst (1 heersen over, ietwat vero.; 2 geestelijk geheel in zijn macht hebben; 3 in bedwang houden; 4 meester zijn over de omstandigheden buiten de handelende persoon; 5 mil. een plaats, terrein gemakkelijk kunnen beschieten of onveilig maken; op een terrein vrij kunnen handelen of manoeuvreren):
1. de staten beheersten het land;
2. iem. met zijn ogen beheersen;
3. zijn toorn beheersen;
4. de toestand beheersen;
5. een spoorwegknooppunt, een weg beheersen; nog: een stof, een taal beheersen, uitstekend er van op de hoogte zijn; de alles beheersende kwestie, al het andere op de achtergrond dringend; refl. zich beheersen, zijn gemoedsaandoeningen in bedwang houden.
