(afk.: d/a), een conditie, voorkomend bij de financiering van den overzeeschen goederenhandel. De documenten (cognossement, factuur, eventueel assurantiepolis en andere stukken) worden slechts afgegeven tegen acceptatie van den wissel, waaraan deze documenten zijn gehecht.
De acceptatie geschiedt gewoonlijk door een prima bankinstelling. Zoodoende geeft de verkooper de macht over de goederen niet uit handen, voordat hij vrij groote zekerheid heeft, dat de factuurprijs zal worden betaald. → Rembourscrediet. Witsenboer Documents humains (Fransch, = menschelijke bewijsstukken), een term, die aangeeft de waarnemingen op den mensch, waarmee alleen maar zijn levensomstandigheden kunnen opgebouwd en beschreven worden.
Edmond de Goncourt gebruikte dit woord het eerst in de voorrede van „Quelques créatures de ce temps” (1876) en eischte in 1882 nadrukkelijk het vaderschap ervan voor zich op (voorrede La Faustin). „Les d. h. font des bons livres”: naar dit principe schreef Emile Zola zijn boek: Le roman expérimental (Parijs 1880), een der hoofdstukken (blz. 255 vlg.) heet ook „Les d. h.” Brouwer