hoofdzonde

betekenis & definitie

v. (-en)

1. Kat. een der zeven zonden die als de oorsprong zijn van vele andere : hovaardigheid, gierigheid, onkuisheid, nijd, gulzigheid, gramschap, traagheid zijn de -n.
2. Verzw. hoofdgebrek, zwak : mijn is mijn trots op mijn kinderen.