Singulier verwijst naar het vermogen om boven jezelf uit te stijgen en onverwacht je unieke zelf te ervaren. Het beschrijft een staat van zijn waarin iemand zich losmaakt van opgelegde categorieën, identiteiten, klassen of culturen, en een diep gevoel van eigenheid ontdekt.
Sociale druk kan benauwend werken en iemand vastzetten binnen opgelegde categorieën. Wanneer iemand zegt, "Genoeg is genoeg, jullie kunnen de pot op. Ik (!) ben er ook nog," is dit een uitdrukking van singuliere emotie. Deze idiosyncratische reactie van verzet tegen existentiële desoriëntatie kan leiden tot apart en vaak voor anderen onbegrijpelijk gedrag. Singuliere gevoelens resulteren in rebelse handelingen die voortkomen uit een diep verlangen naar zelfexpressie en autonomie.
Singulier gedrag is nauw verwant aan het concept van singulariteit, of de authentieke Ik (!). Deze Ik (!) is uniek, onvervangbaar en niet inwisselbaar. De hij of zij ervaart een explosie van essentialisme. Singulariteit betekent 'IK BEN UNIEK' en heeft overeenkomsten met de fysische singulariteit van de oerknal of BIG BANG, waarbij iets geheel nieuws en uitzonderlijks ontstaat.
In een benauwende relatie vol ingesleten gewoontes en routines kan iemand singuliere gedragsveranderingen vertonen. Deze zelfactualisatie, hoe disharmonisch, abnormaal, vreemd of eigenaardig ook, vraagt om meer individuele levensruimte. Als medemens zie je plotseling hoe uniek de ander is. Dit singuliere gedrag is vaak relationeel van aard en minder gericht op de maatschappij als geheel.
Singulariteit is een concept dat verwijst naar wat bijzonder uniek kan zijn. In onze desoriënterende hyper-individualistische aandachtseconomie, waar alles gehypet moet worden, werkt singulariteit soms als een epifanie of openbaring. Het brengt onverwacht een bijzonder zelflerend aspect naar boven, emancipeert en straalt bevrijding uit.
