met den bijnaam Naso, romeinsch dichter, geb. 20 Maart anno 43 v. Chr. te Sulmo in het land der Pclignen, werd naar Rome gezonden om de rechtsgeleerdheid te sludeeren, doch wijdde zich reeds spoedig aan de dichtkunst.
Tot zijn 50e jaar bleef hij te Rome woonachtig; doch in het jaar 9 na Chr. werd O. eensklaps naar Tomi aan de Zwarte Zee gebannen, waarschijnlijk louter omdat hij in 't bezit was gekomen van een staatsgeheim betreffende Agrippn, den natuurlijken erfgenaam van Augustus. In weerwil van zijne herhaalde verzoekschriften (en zelfs van de laagheden, die hij daartoe beging) werd hem noch door Augustus noch door Ttberius vergund naar Rome terug te keeren ; en na acht jaren in ballingschap te hebben doorgebrachl, stierf hij te Tomi (17 na Chr.). De voornaamste wel ken van O. zijn de Melamorplioses en de Fasli\ wijders Ars amandi en Remcdia. amoris; eindelijk de Hcroides, de Tristia en de Epistolw ex Ponto. De beste edilièn van O.’s Complete werken zijn bezorgd door Dan. Heinsius (3 dln. Leiden 1652), Nic. Heinsius (3dln. Amsterdam 1658—61), Pel. Burmann (4 dln Amst. 1727), Jahn (dl. 1 en 2, Leipzig 1828—32) en Merkel (3 dln. Leipzig 1850—52); de oorspronkelijk tekst met Duitsrhe vertaling van Lindeman (dl. 1—5, Leipzig 1853 —59)._
