fransch dichter, geb. 15 Aug. 1755 te Parijs, gest. 19 Dec. 1833, was een natuurlijke zoon van den prins van Conti bij eene aanzienlijke dame ten hove. Ofschoon sedert 1779 blind, ging hij niettemin met zijne letterkundige werkzaamheden voort.
Door de omwenteling arm geworden, werd hij boekdrukkeren boekverkooper, doch reeds in 1808 ging hij stil leven te Vauxbuins bij Soissons. Behalve zijne Archéologie française ou Vocabulaire des mots anciens tombés en désuétude (2 dln. Parijs 182.1), heeft men van P. een aantal dichtstukken, o. a. zijne Contes (Parijs 1798).
