de Semiramis van het Noorden bijgenaamd, koningin van Denemarken, Noorwegen en Zweden, dochter van Waldemar III, koning van Denemarken, was geb. 1353, en in 1363 gehuwd met Hako VI, koning van Noorwegen. Bij Waldemar’s dood (1376) liet zij haren zoon Olaus (Olav) uitroepen als koning van Denemarken, onder hare voogdij; en 1380, bij den dood van haren gemaal, werd zij tevens regentes van Noorwegen.
Partij trekkende van eenen opstand der Zweden tegen hunnen koning Albrecht van Mecklenburg, liet zij zich 1387 als koningin van Zweden uitroepen, versloeg Albrecbt bij Falköping in West-Gothland, en noodzaakte hem afstand te doen van den troon. In hetzelfde jaar haren zoon verloren hebbende, koos zij tot diens opvolger haren achterneef Erik van Pommeren, deed dien erkennen als koning der drie rijken, en riep 1397 de stenden der drie koninkrijken bijeen te Calmar, waar 12 Juli van dat jaar de vermaarde Unie van Calmar tot stand kwam, waarbij de drie Scandinavische rijken (Zweden, Noorwegen en Denemarken) voor eeuwig vereenigd werden. Zij stierf 1412.
