italiaansch beeldhouwer, geb. 1777 te Vernio in Toskanen, eerst bestemd om smid, toen om kleermaker te worden, legde zich uit eigen liefhebberij op de plastische bewerking van albast toe te Florence en Volterra. In 1797 bragt het toeval hem naar Parijs, waar hij aanvankelijk veel moeite had om met het maken van beeldjes aan den kost te komen, totdat hij eindelijk op eene door ile Académie uitgeschreven prijsvraag bekroond werd, en ook de gunst won van Napoleon, die hem 1808 naar Carrara zond, om daar eene akademie voor beeldhouwkunst op te rigten.
Bij den val van Napoleon vergezelde hij dezen naar Elba; na den slag van Waterloo begaf B. zich naar Florence, waar hij, later tot directeur der afdeeling voor beeldhouwkunst benoemd, 1850 stierf. Zijne talrijke werken zijn door geheel Europa verspreid.
