(algemeen bekend als Prins), zoon van den gewezen koning Jéröme van Westfalen en de prinses van Montfort (prinses Sophie Dorothea FriederikeCatharina van Wurtemberg), en bijgevolg neef van keizer Napoleon III, geb. 9 Sept. 1822, bezocht de militaire school te Ludwigsburg. Nadat hij 1847 met zijnen vader vergunning bekomen had om in Frankrijk terug te keeren, deed hij zich onverholen kennen als warm republikein, en werd tot lid der Nationale vergadering gekozen.
Nadat Bodewijk Napoleon zich tot keizer verheven had, werd N. verheven tot franschen prins van den bloede en tevens tot eventuëeleu troon-opvolger. In het voorjaar van 1854, bij het uitbarsten van den Onsterschen oorlog, werd prins N. bekleed met het kommando over eene divisie, ging daarmede naar Callipoli, Constanlinopel en Varna, vervolgens naar de Krim, waar hij deelnam aan den slag aan de Alma; doch reeds spoedig werd hij teruggeroepen. Nadat hij in 1855 de algemeene tentoonstelling te Parijs bestuurd en 1856 eene reis naar IJsland en Groenland gedaan had, werd hem 1857 eene diplomatieke zending naar het hof van Pruisen toevertrouwd, en 1858 werd hij benoemd tot minister voor Algerië en de koloniën. In 1859 (30 Juni) trad hij in den echt met Clotilde, dochter van koning Victor Emmannel. In den Itoliaanschen veldtocht voerde prins N. het kommando over het 5e armeekorps, dat Toskanen bezette, en vervolgens naar den Mincio gedirigeerd werd. Sedert heeft prins N. herhaalde malen groot opzien verwekt door zijne redevoeringen in den senaat en elders, waarin hij niet zelden hevig tegen het drijven der Clericalen, Legitimisten en Orlcanisten, en warm voor de rechten der nationaliteiten is opgelreden.
