poolsch generaal, geb. 29 Aug. 1755 te Pierszowiec bij Krakau, trad in Saksische dienst (zijn vader was in Saksen kolonel), doch omhelsde 1791 de zaak der poolsche omwenteling, en vocht roemrijk onder Madalinski en Kosciuszko, doch moest, toen Polen’s zaak verloren was, de wijk nemen naar Frankrijk, waar hij een poolsch legioen vormde, waarover hem het kommando toevertrouwd werd gedurende den veldtocht in Italië. In 1806, na de overwinning bij Jena, begaf D. zich naar Polen, en verzamelde daar meer dan 30,000 strijders, waarmede de fransche legermacht versterkt werd.
Hij werd 1809 benoemd tot kommandant der 3e divisie van het groothertogdom Warschau, en verdreef de Russen, die eenen inval in Polen hadden gedaan. In 1812 deed hij hel ónmogelijke om den aftocht der groote armee te dekken, en verzamelde het overschot van het poolsche leger aan deze zijde van den Rijn. Na den val van Napoleon keerde D. naar Polen terug, waar hij door keizer Alexander (1815) benoemd werd tot generaal der kavalerie en tot senator; reeds 1816 echter legde hij zijne waardigheden neder, en stierf 6 Juni 1818.
