beroemd kanselredenaar van de orde der Dominicanen, geb. 21 Sept. 1452 te Ferrara,waar zijn vader een der voornaamste geneesheeren van zijnen tijd was, werd 1488 benoemd tot prior van Sau-Marco te Florence, onderscheidde zich door een strengen levenswandel, en door zijn ijveren tegen de heerschende verdorvenheid van zeden, nam 1494 een werkzaam aandeel aan de vestiging van een democratisch bewind te Florence,en riep alle vorsten op, om de handen ineen te slaan tot eene doortastende kerkhervorming. De schandelijke levenswijs van het gros der geestelijken vond in S. een duchtig bestrijder, maar hij in die allen even zoo vele vijanden.
De liederlijkheden en snoodheden van paus Alexander VI werden niet door S.gespaard, en wederkeerig deed de paus hem in den ban. Al weder echter bleek ook hier, dat het recht der waarheid tegenover het recht van den sterkste maar zelden triomfeeren kan. Het einde van S.'s streven werd, dat hij met twee monniken (Domenico de Pescia en Silvestro Marussi) gevangen genomen, op de pijnbank gebracht, en vervolgens levend verbrand werd (23 Mei 1498). Eene complete editie zijner werken verscheen te Lyon (6 dln. 1633—40). Lezenswaardig zijn Rudelbaeh’s Savonarolaund seine Zeil (Hamburg 1838) en La sloria di Girolamo Savonarola (Florence 1859). *•
