de grootste lierdichter van Italië, geb. 20 Juli 1304 te Arezzo, bewoonde meestentijds een landgoed te Vaucluse bij Avignon in Frankrijk, werwaarls zijn vader (een warm aanhanger der Guelfen en een vriend van Dante) de wijk had genomen, toen hij te Florence van zijn ambt ontzet en gebannen was. Op verlangen zijns vaders studeerde hij in de rechtsgeleerdheid te Montpellieren te Bologne; doch bij zijns vaders dood 1324 zeide P. vaarwel aan die studiën, om zich geheel aan de letterkunde en poëzie toe te wijden, en kwam weder te Avignon wonen.
Daar zag hij 1327 de beroemde Laura (de Noves), voor wie hij eene innige liefde opvatte, die hij levenslang is blijven voedeu, ofschoon hij wist dat zijne liefde hopeloos was. Hij stierf 18 Juni 1374 te Arqua bij Padua. In het Latijn schreef hij, behalve verscheidene werken in proza, het heldendicht Africa. Doch beroemder maakten hem zijne gedichten in het Italiaansch. In de verzameling zijner Rime (meer dan 300-maal gedrukt; beste editie die van Marsand, 2 dln. Padua 1819) geeft hij eerst lucht aan zijne gevoelens van liefde voor eene provencaalsche dame, genaamd Laura (zie dat art.), terwijl ze later zijne smart uitdrukken over haar 1348 plaats gegrepen hebbend overlijden. Die gedichten zijn overgezet in alle europeesche talen, en Hebben vele commentatoren gevonden. Eene verzameling van tot destijds onbekende gedichten van P. werd door Thomas ontdekt en in 't licht gegeven (Munchen 1859). De volledigste editie van al de werken van P. is die in folio (Bazel 1581).
