(koningen der Beide Siciliên)
I, geb. 12 Jan. 1751, derde zoon van koning Karel III van Spanje en Maria Amalia van Saksen, was slechts acht jaren oud toen zijn vader, don Carlos, tot den troon van Spanje geroepen onder den naam van Karel III, hem de kroon van Napels en Sicilië overliet (1759) onder het regentschap van Tanucci. In 1767 meerderjarig geworden, aanvaardde hij de teugels van het bewind onder den naam van F. IV ; doch hij liet eigenlijk regeeren door zijne gemalin Maria Carolina van Oostenrijk en door zijn minister Acton. Na het uitbreken van den franschen omwentelingsoorlog sloot F. zich 1793 aan bij de eerste coalitie tegen Frankrijk, én, nadat hij zich 1796 tot den vrede genoodzaakt had gezien, 1798 ook bij de tweede coalitie; toen de Franschen 1799 zijn grondgebied op het vasteland overweldigden, vluchtte F. naar Sicilië, doch keerde 1800 naar Napels terug. Toen de Franschen zich 1806 andermaal meester van Napels maakten, had F. reeds in tijds wederom de wijk genomen naar Sicilië, waar hij bleef regeeren, terwijl Napoleon eerst zijn broeder Jozef, en vervolgens Mural aangesteld had als koning van Napels. Deze staat van zaken duurde tot in 1815; eerst 17 Juni van dat jaar deed F. op nieuw zijne intrede in Napels; en nu vereenigde hij 12 Dec. 1816 zijne twee rijken tot één, onder den naam van Koningrijk der Beide Siciliên, en heette van dat tijdstip af F. I; bij die gelegenheid werd de constitutie, die hij in 1812 aan zijn rijk gegeven had, weder door hem ingetrokken ; 1820 zag hij zich dooreen dreigenden opstand genoodzaakt de constitutie van 1812 op nieuw te verleenen, doch 1821 stelde de gewapend« hulp van Oostenrijk hem in staat die constitutie andermaal af te schaffen. Hij stierf 4 Jan. 1825. Na den dood van zijne eerste vrouw (8 Sept. 1814) was hij nog in datzelfde jaar (27 Nov.) hertrouwd met de weduwe Partana, geboren Cassara, die hij verhief tot hertogin van Floridia. Bij zijne eerste vrouw had hij elf dochters en zeven zonen verwekt: van die zonen was er een, die hem opvolgde, als Frans I.
II, geb. 12 Jan. 1810, kleinzoon van F. I, en zoon van Frans I en Izabella Maria van Spanje, volgde 1830 zijnen vader op den troon, en opende zijne regeering met eene reeks staatkundige hervormingen; daar hij echter met eene even strenge dwingelandij regeerde als zijne voorgangers, lieten samenzweringen en opstanden, zoowel in Napels als
op Sicilië, niet na zijne regeering te verontrusten, doch werden ook op de wreedaardigste wijze door hem onderdrukt. Door de siciliaansche omwenteling 1848 met zijne familie vervallen verklaard van den troon, gelukte liet hem evenwel de liberale partij in Napels te overwinnen en 1849 ook Sicilië weder ouder zijn dwangjuk te brengen, waarop de constitutie opgeheven en door eene verschrikkelijke reactie gevolgd werd. Hij stierf 22 Mei 1859, en werd opgevolgd door zijn oudsten zoon Frans II, zijnde een zoon uit F.'s eerste huwelijk met prinses Christine van Sardinië (gest. 31 Jan. 1836, ten gevolge van het kraambed). Uit F.'s tweede huwelijk met aartshertogin Therèse van Oostenrijk (geb. 31 Juli 1816) werden negen zonen en vier dochters geboren.
