beroemd rechtsgeleerde en geschiedschrijver, geb. 17 Sept. 1782 te Opslo in Noorwegen, was advocaat toen hij 1814 in de constituëerende rijksvergadering te Eidsvold zitting nam, waar hij, even als op de Storthingen van 1815, 1816, 1821 en 1822, de liberaalste beginselen vertegenwoordigde, en zelfs zijnen adellijken titel liet varen. Hij stond op het hoogste punt in het vertrouwen des volks, toen hij 1822 lot procureur-generaal werd gekozen; en van toen af verdedigde hij maatregelen, die hij vroeger had bestreden; 1824 werd hij stiftsamman te Borgen, en 1827 justitiaris van het hoogste gerechtshof te Christiania, waar hij 13 Jan. 1830 stierf.
Zijn voornaamste werk is Norges Historie (4 dln. Christiania 1823—24).
