Bargoens voor dood. Er bestaan afwijkende schrijfwijzen zoals: mortie, mortis, mortibus, mortelefitikus, mortje. Wellicht zijn ze allemaal terug te voeren tot het Latijnse woord ‘mors’ (dood, overlijden).
De geleerde uitgang verwijst mogelijk naar de artsenkringen, waarin deze termen gebruikt werden. Volgens het WNT kwam ‘mortjes’ voor in Gelderland. Mortibus komt eveneens voor in het Franse argot.
Hier raak ik wis mortis.
J. Rosseau: De Zingende Matroos, of Vermakelyke Boots-gezel. Kamerspel. 1735, geciteerd in WNT
Ik heb ’m in mijn zak, mortus.
Ben Borgart: Levende cargo. 1983
