De oudere levensjaren. De mythe dat de gouden leeftijd de beste jaren van een mens omvat, is geworteld in de legendarische Gouden Eeuw, waarin uitsluitend welvaart, geluk en voorspoed heersten (een opvatting die al in het Oude Indië voorkwam maar vooral in de Grieks-Romeinse literatuur mooi werd verwoord, o.a. bij Ovidius). De mensen moesten toen niet werken. De eeuwige lente heerste. Speren en zwaarden bestonden nog niet.
Straffen werden niet uitgevaardigd, gewoon omdat enkel het goede verricht werd. De Zilveren, Bronzen en Ijzeren Eeuw, die volgden op de Gouden Eeuw, maakten dat het mensdom steeds verder degenereerde. Het eufemisme maakt de metaforische cirkel waarbij de bejaarde of oudere* teruggebracht wordt tot het beginstadium van de mensheid, dus af. In het Engelse taalgebied dateert het eufemisme ‘golden age’ van begin jaren zestig. De oudste vindplaats in het supplement op de Oxford English Dictionary dateert van 1961. Een bejaarde wordt in Amerika ook wel een ‘golden ager’ genoemd. Met idyllische omschrijvingen zoals ‘gouden leeftijd’ probeert men de grauwe realiteit weg te poetsen. Engelssprekenden hebben het ook over de ‘sunset years’.
Direkt na de oprichting van de OGC is deze seniorencommissie in het leven geroepen. Zij noemen zich ‘De Golden Swingers’. Met deze naam wordt zowel de gouden leeftijd als de relatie met het golfspel tot uitdrukking gebracht.
De Oosterhoutse Golf Club, 30-08-99, webpagina
