Zuinig zijn; op alles besparen.
De term werd begin jaren negentig populair gemaakt door het bekende Nederlandse vrekkenpaar Van Veen-Van Eeden, als tegenpool van consumeren. Nader onderzoek wijst evenwel uit dat Herman Verheij, werkzaam bij het ministerie van VROM, het woord bedacht en voor het eerst gebruikte in een artikel in ‘De Kleine Aarde’ van 1991. Anderhalf jaar eerder dook ‘consuminderen’ al op tijdens een beleidsweekend van De Kleine Aarde. Veel later gebruikte het echtpaar het woord regelmatig in hun Vrekkenkrant. Het begon als een filosofie en alternatieve levenswijze maar stilaan ging men het ook eufemistisch gebruiken in de zin van ‘vrekkig zijn’.
De konsument heeft drie duidelijke ijk-punten om na te gaan of zijn of haar leefwijze up-to-date is: het energie-, grondstoffen- en het grondgebruik. Duurzame ontwikkeling op persoonlijk niveau is dan vooral een forse daling van die drie inputs. Dat zou je ‘konsuminderen’ kunnen noemen of ‘wereldbewust leven’. Konsumeer niet meer. Een ‘low-input leefwijze’ is het devies.
De Kleine Aarde 78 -1991
Marieke Henselmans van de stichting Zuinigheid met Stijl hekelt de verstikkende consumptiedwang. Zij komt daarom tijdens haar steeds drukker bezochte cursus ‘Consuminderen met kinderen’ met alternatieven.
HP/De Tijd, 13-11-98
Het lijkt een utopie: een huishouden waarin huisgenoten elkaar aan de kant duwen om dingen te doen die ze elkaar gewoonlijk juist in de maag zouden splitsen. Dat het hier toch zo is uitgepakt, ligt niet alleen aan mijn van nature feministische instelling en mijn opgewekte manier van de baas spelen in een gezin met alleen maar mannen. Het ligt hoofdzakelijk aan de manier waarop we met geld omgaan: het consuminderen.
Opzij, januari 2000
