Wat is de betekenis van stabilisator?

m. (-en), 1. inrichting tot het rechthouden van de automobiel in de bochten en bij het remmen; 2. (scheik.) stof die een chemische reactie vertraagt of opheft.

stabilisator - Zelfstandignaamwoord 1. (techniek) (voeding) hulpmiddel om de stabiliteit te verbeteren 2. (scheikunde) (voeding) stof die een chemische reactie vertraagt Woordherkomst Naamwoord van handeling van stabiliseren met het achtervoegsel -ator Verwante begrippen [2] katalysator, antioxidant, emulgator, voedin...

stabilisator - zelfstandig naamwoord uitspraak: sta-bi-li-sa-tor 1. hulpmiddel om de stabiliteit van een voorwerp te verbeteren ♢ door de stabilisator blijft de auto beter recht rijden als je remt 2. middel dat wordt toegevoegd...

[modern Lat.; vlg. Fr. stabilisateur] inrichting om te stabiliseren, spec.: om automatisch koersafwijkingen van vliegtuig e.d. te corrigeren (bijv. door vast horizontaal staartvlak).

stabilisator - Substantie die wordt toegevoegd aan bijvoorbeeld voedsel, verf of chemische verbindingen om bederf, het uiteenvallen van een emulsie of het verlies van gewenste eigenschappen te voorkomen.

1. in de scheikunde een stof die bij een andere wordt gemengd om het intreden van een ongewenste reactie te verhinderen. Kiezelgoer b.v. is een stabilisator tegen het grote explosiegevaar van nitroglycerine. In de kunststoffenindustrie wordt met behulp van stabilisatoren een voortijdige polymerisatie verhinderd; 2. in de techniek: een instrument da...

horisontale stertvlak van ‘n vliegtuig.

inrichting om auto in de bocht en bij remmen recht te houden; in scheikunde een negatieve katalysator.

(→ stabiel). Toestel voor het constant houden van de een of andere grootheid; b.v. electrische spanning; stabiliseerbuis.