Wat is de betekenis van proton?

o. (-en), (nat.) elementair deeltje; een van de bouwstenen der materie; inz. kern van een waterstofatoom.

afk. p. [v. Gr. prootos = eerste, naar analogie van elektron] elementair materiedeeltje met 1 positieve lading, waterstofkern.

positief geladen deeltje

kern van waterstofatoom

een positief geladen deeltje, dat voorkomt in alle atoomkernen, bouwsteen dus van alle materie; de eenvoudigste atoomkern die men kent, namelijk die van waterstof, bestaat uit slechts één proton en is de enige zonder neutronen.

De kern van een waterstof-atoom. In de atoomkernen van alle elementen komen p. als bouwstenen voor (z. Atoom). Het p. draagt een positieve electrische lading.

proton.

proton.

(Gr. proton = als subst. gebruikt neutr. van prötos = eerste; lett. het eerste). Elementaire bouwsteen der atomen met positieve elementair-lading. Rutherford (1871 -1937) beschouwde dit deeltje als een oerbestanddeel van de stof, als eerste bouwsteen; vandaar de naam.