Empiriokriticisme
[Gr. empeiria, ervaring, kritikos, oordeelkundig], o. (g. mv.), leer die de waarde van de metafysica kritiseert en uitgaat van de zuivere ervaring. Het empiriokriticisme, een nieuwe vorm van positivisme, ontstond in Duitsland aan het einde van de 19e eeuw. Het ziet de wetenschap als een slechts subjectieve en betrekkelijke kennis, voorzover ze niet...
