Eenzijdig
bn. bw. (-er, -st), 1. één zijde hebbende; (rechtst.) eenzijdige overeenkomst, overeenkomst die slechts aan een der partijen een verbintenis oplegt (b.v. verbruiklening), tegenover tweezijdige of wederkerige overeenkomst, waaruit voor beide partijen verbintenissen ontstaan; — bw., van of aan éé...