Pseudoniem van Maurice Jean Berger. Frans danser, koreograaf en balletdirecteur, geboren te Marseille op 1 januari 1927.
Studies en debuut aan de opera te Marseille. Verdere studies deed hij bij Leo Staats, Lubov Egorova, Nora Kiss en Mme Rousanne te Parijs en Vera Volkova te Londen. Hij danste bij het ballet van Roland Petit, bij het International Ballet en bij het Koninklijk Zweeds Ballet. Hij stichtte in 1954 de Ballets de L’Etoile, waarvoor hij zijn eerste belangrijke koreografie maakte : Symphonie pour un homme seul. Uit deze balletgroep groeide in 1957 het Ballet Théâtre de Paris, waarmee hij tournees door Duitsland, Spanje, Italië en België ondernam.Na het succes van zijn Sacre du Printemps werd Béjart door Maurice Huisman aangezocht voor de taak van balletdirecteur van de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel. De oorspronkelijke balletgroep werd uitgebreid en het Ballet van de XXste Eeuw ontstond.
In 1969 stichtte Béjart Mudra en in 1976 werd hij eveneens leider van Yantra, respectievelijk de school en een groep binnen het Ballet van de XXste Eeuw.
In zijn vijfentwintigjarige loopbaan als koreograaf doorliep Béjart verschillende stijlen, maar in al zijn werken, hoe verscheiden ook van inhoud en stijl, staat de mens centraal, meestal in conflict met de maatschappij of met zichzelf. Béjart is de schepper van de groots opgezette totaalspektakels, waarvan de bekendste: Les quatre Fils Aymon, Messe pour le temps présent, Nijinski, Clown de Dieu, I Triomfi del Petrarca, Notre Faust en Le Molière Imaginaire. In verscheidene van zijn balletten is een oosterse invloed doorslaggevend: Bakhti, Golestan en Le Jardin des Roses ; of de idee van de liefde en de broederlijkheid : De negende symfonie, Romeo en Julia.
Een bijzonder koreografisch opzet was zijn Lieder eines fahrenden Gesellen, een pas de deux voor Paolo Bortoluzzi en Rudolf Noerejev.
Andere belangrijke werken zijn nog Bolero, Ni fleurs, ni couronnes, Le Marteau sans Maître, Baudelaire, Les Noces, Stimmung, Pli selon Pli.
Béjart kreeg de Grand Prix van het Parijse Théâtre des Nations in i960 en 1962, de prijs van het Festival de la Danse eveneens in Parijs in 1965, de Dance Magazine Award in 1974 en de Erasmusprijs in 1974.
Maurice Béjart is zeer belangrijk als promotor van de autonome balletkunst. Hij is er in geslaagd in België het ballet ingang te doen vinden bij de grote massa.
