(Fr.), mechaniek in een uurwerk dat er voor zorgt dat, ongeacht de energiebron (veer of gewicht), een constante aandrijfkracht wordt uitgeoefend op het schakelrad. Met regelmatige tussenpozen wordt een hulpveer of klein gewicht door de grote veer of gewicht gespannen of opgetrokken, waardoor de aandrijfkracht van constante sterkte blijft.
Voor het eerst toegepast bij klokken met gewichten door Jost Bürgi (1552-1632) en bij veeruurwerken door John Harrison (1693— 1776).
