Verkoolde en vervolgens fijngemalen beenderen werden voor het eerst in 1649 aan het porseleinmengsel toegevoegd. Werd ook als smeltmiddel bij de vervaardiging van glas gebruikt, m.n. het Beinglas, waar het ongeveer 5 procent van het mengsel beslaat.
In 1749 vroeg Thomas Frye patent aan op het gebruik van beenderas bij de vervaardiging van pâte tendre. Deze formule werd in Bow na 1750. in Chelsea na 1770. in Lowestoft na 1758 en in Derby na 1770 toegepast. Met de bestanddelen van pâte dure vormde de beenderas het bekende Engelse bone china dat ca. 1800 door Josiah Spode werd geïntroduceerd. De toevoeging van beenderas geeft een grotere soliditeit tijdens het bakken. Men kan de aanwezigheid van beenderas in keramiek vaststellen door middel van een fosfaattest : verhitting met ammoniummolybdaat in salpeterzuur veroorzaakt een gele neerslag. Beenderas wordt ook aangetroffen in crème-kleurig aardewerk, waarschijnlijk ter bevordering van een wittere kleur.
