(volksk.) de roede, tak, twijg, gard, waarmee men mens, dier en plant slaat om vruchtbaarheid te verwerven. Dit berust op een oud Indo Germaans volksgeloof, nog in geheel Eur. verspreid.
Een restant leeft nog o.a. in het slaan van bomen. Ook de mei op de laatste schoof of het laatste voer is een vorm van wasdom brengende l. De naam l. is afkomstig van de Duitse volkskundige MANNHARDT.