Catharina van Alexandrië is een heilige, wordt geboren als dochter van de koning van Cyprus, die samen met zijn vrouw lang op de geboorte van zijn dochter had moeten wachten. Catharina is een meisje van ongekende schoonheid en intelligentie.
Zij is hoogmoedig, maar een kluizenaar heeft haar gewezen op Christus met wie zij op mystieke wijze huwt. Als Catharina 18 jaar is, komt keizer Maxentius naar Alexandrië. De keizer roept op tot verering van de goden, op straffe van marteling en dood. Catharina hoort het geschreeuw van de martelaren. Zij gaat naar de keizer en vertelt hem over die ene god. De keizer is getroffen door haar schoonheid en wil haar trouwen, maar Catharina blijft praten. Zij overtreft met haar welsprekendheid zelfs de beroemdste retoren. De keizer laat haar in de gevangenis werpen. Zijn echtgenote Faustina en haar dienaar krijgen medelijden met haar en bezoeken haar in het gevang. Daar zien zij een engel in een stralend licht. Catharina weet haar twee bezoekers te bekeren. Maxentius begrijpt niets van de kracht en de gezondheid van Catharina en laat haar op een rad martelen, maar een engel breekt de spaken van het wiel. Faustina kijkt toe en noemt haar man een wreedaard. De keizer begrijpt dat zijn vrouw bekeert is en laat haar samen met Catharina en haar bediende martelen en doden. Catharina bloedt niet bij haar onthoofding, maar er vloeit melk uit de wond. Dit alles gebeurt in 307 of 315. Engelen nemen het lichaam van Catharina op en brengen het naar de Sinaï, waar in de tiende eeuw haar relieken worden gevonden. Op iconen wordt Catharina als prinses en grootmartelares afgebeeld, rijk gekleed. Zij draagt de martelaarskroon, of die wordt haar aangedragen door twee engelen.
