Ikonen Lexicon

Karin Braamhorst (2004)

Gepubliceerd op 01-03-2017

Byzantium

betekenis & definitie

Byzantium is na de scheiding van het Romeinse rijk in 395 onder keizer Arcadius in Oost en West de officiële naam voor het Oost-Romeinse Rijk. Hoofdstad wordt het in 330 door keizer Constantijn de Grote gestichte Constantinopel.

In 1453 valt Byzantium voor de Turken. Byzantium omvat alle gebieden oostelijk van het voormalige Romeinse rijk: het Balkanisch schiereiland, Kreta, Cyprus, de Aegeïsche eilanden, Klein-Azie, Syrië, Palestina, Egypte, een deel van Mesopotamië, van Armenië en Arabië, en enkele steden op de Krim en de Kaukasus. Anders dan in het westelijk gebied, waar de steden, eens rijk en dichtbevolkt, door de volksverhuizingen leegliepen en het leven zich verplaatste naar het platteland, vervulden de steden in Byzantium (ongeveer duizend in de vijfde-zesde eeuw) een fundamentele rol in het bestaan van het land. Byzantium was een ‘melting pot’ van allerlei volkeren en culturen: Griekse bevolkingsgroepen, gehelleniseerde volkeren uit de Balkan en Klein-Azie, Semitische en oriëntaalse groepen bewaarden hun eigen culturele identiteit en tradities.