Het koninkrijk Ierland verwijst naar een periode in de Ierse geschiedenis die begon na de verschillende oorlogen die de Ieren had met de Normandië en Engeland. Deze periode begon ongeveer rond 1542 en luidde het begin in van de Engelse heerschap over het eiland Ierland.
In de 16e eeuw begon het Engelse heerschap over het eiland Ierland. Dit kwam tot stand onder de toenmalige Engelse koning Henry VIII, lid van de Tudor dynastie. Deze zorgde ervoor dat Engelse wetten werden geïnstitutionaliseerd in het bestuur van Ierland. De 16e tot 17e eeuw stond dan ook in het teken van de verovering van Ierland. Dit is waarschijnlijk een van bloederigste periodes geweest in de geschiedenis van Ierland, sommige historici schatten dat wellicht de helft van de Ierse bevolking in deze periode is omgekomen aan de directe of indirecte gevolgen van deze oorlogen.
Naarmate de 17e eeuw vorderde, en daarmee het bewind van Engeland in Ierland, werden er steeds meer wetten en regels ingevoerd die katholieken bepaalde rechten ontnomen. Toenmalige regeringen, in het zadel geholpen door de Engelse kroon, creëerden hiermee een steeds grotere kloof tussen het katholieke Ierse volk en de Engels gezinde protestanten. Ook in de 18e eeuw werd deze kloof in stand gehouden. De Ierse bevolking werd gedurende deze periode niet alleen onderdrukt door middel van wetgeving, maar kreeg tevens te maken met diverse slechte oogsten en hongersnoden. Rond het einde van de 18e eeuw, in navolging van onder andere de Franse revolutie, besloten de Ieren in opstand te komen tegen het Engelse bewind. Deze opstand werd echter hard neergeslagen. Uiteindelijk leidde dit tot het opstellen van de Union Act, waarin werd gesteld dat het koninkrijk Ierland en Groot-Brittannië samen gingen in het Verenigde Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland.
